tatoewaies

Maandagmiddag heb ik in de siësta ‘pleinwacht’ als de kleuters op de bedjes liggen. 
Ik ben net de bedjes aan het opruimen als Benjamin (mijn zoon) langs komt om mijn fiets te lenen. 
Sleutel zit in mijn tas, roep ik als hij het kleuterlokaal in gaat.

Nee, dat mag niet dat is van de juf! hoor ik een kleuter roepen.
Maar de juf is …..! hoor ik Benjamin zeggen, maar hij komt er niet boven uit. 
Ik loop naar binnen, daar staat Benjamin met mijn tas en sleutelbos in zijn handen. 
Een heleboel kleuters staan om hem heen.
Benjamin haalt zijn schouders op.
Oké, ga allemaal maar even zitten.

En dan zachtjes tegen Benjamin:  Jij ook.
Denny zit op mijn schoot. De kleuters kijken naar Benjamin terwijl hij een stoeltje pakt en in de kring gaat zitten.
Zo, wie denken jullie dat hij is.
’t Is je vader! zegt  Tijn.
Ik schud mijn hoofd. Nee, hij is niet mijn vader!
Dan is het je man! antwoordt Zonne.
Nee, zeg ik, ook niet mijn man.
Is het dan je opa? zegt Marc.
Benjamin heeft een grote grijns op zijn gezicht en kan zijn lachen bijna niet inhouden.
Je broer dan? zegt Jelle.

Ik schud wederom met mijn hoofd: Nee, ook niet mijn broer!
Ze hebben totaal geen idee wie de grote jongen is die bij hen in de kring zit. 
Was hij eerst een baby, fluistert Denny, net hard genoeg in mijn oor.
Alle kleuters kijken naar Benjamin en dan naar mij.
Ik knik. Ja, eerst was hij een baby en toen zat hij in mijn buik!
Hij is je kindje, zegt Fenna enthousiast.
Precies, hij is mijn kind en hij heet Benjamin.
Hoi Benjamin, zegt Fenna.
Nu eindelijk duidelijk is wie hij is, zegt Nick, die naast Benjamin zit: Hij heeft ook tatoewasies!
Ja, zegt Benjamin tegen Nick, dat klopt, hier op mijn armen!
En ook daar! zegt Nick en wijst naar zijn gezicht.
Benjamin staat op: Doei, ik ga weer, anders kom ik te laat op mijn werk, tot straks!
Dag Benjamin…met je tatoewasies, roept Nick hem na.

’s Avonds als Benjamin uit zijn werk komt, zegt hij:
Wel grappig dat ze dat riepen van de tas is van de juf.
En die ene kleine dacht dat ik ook een tatoeage op mijn kin had: mijn moedervlek.