wereld van verschil

Nog wat nadenkend over het schoolbezoek loop ik het plein op.
Ik zie het kleutergebouw, loop langs de ‘zaagtand’,
zie het buitentheater en in de verte de bosrand, overal liggen herfstbladeren. 
Ik loop naar binnen en de regenboogkleuren komen mij tegemoet.
Ik zet mijn tas op de uitlegtafel, hang mijn jas over mijn stoel en denk ‘oost west, thuis best.’

Ik ben net op tijd terug want mijn oud-werkers komen met hun eerste rapport op ‘bezoek’.
Hé Lau, we zijn er.
Ze pakken een kruk en ploffen neer rond de grote tafel. 
Wie zet er thee? vraag ik. Doe ik wel, zegt Nina en rent naar het aanrecht. Ik pak de chocolade lettertjes, de smoeltjes en de milka reepjes. Ricki komt zo, zegt Sanne en begint te eten.
Nou ik hoef niets, zegt Madelief, heb net een saucijzenbroodje op.  Ja, wij gaan die van ons zo om drie uur ophalen, antwoordt Nina terwijl ze thee inschenkt.

Alle rapporten liggen op tafel. Ze kletsen honderduit.
Ik hoor héél veel nieuwe namen en nieuwe kreten en begin met het bekijken van hun rapporten. Het is allemaal herkenbaar en ik ben echt wel trots op mijn oud- werkers.
Lau, weet je jij zei altijd dat..
Nina wordt onderbroken want de deur vliegt open en Ricki maakt haar entree.
Ze lacht en begint meteen honderduit te vertellen.
Er wordt hard gelachen. Nou en dan gaat ‘ie dus zo staan!
De  ‘aahs’ en ‘iehs’ vullen het lokaal. 
Ik hoor allemaal dingen die ik liever niet wil horen, zeg ik tegen ze. 
En ik snap het ook niet helemaal? Ze kijken mij aan en proberen het, dwars door elkaar, aan mij uit te leggen. 
Ik begrijp het nog steeds niet en zeg : Duidelijk, ik vertel niets door!
Ze begrijpen precies wat ik bedoel.
Eva komt binnen, groet iedereen en gaat zitten met een boek.
Wauwé, is dat een Engels boek, roept Ida. Eva knikt.
Nina pakt haar verslag. Echt vet goed hé. Ook Mark en Sven komen binnen en beginnen meteen met Jaimy te praten.
Ze praten aan één stuk door en ook erg hard. Moet er allemaal even uit! zeggen ze in koor.

Daar zitten ze dan: Nina, Sanne, Madelief, Ida, Achmed, Jaimy, Eva, Mark en Sven alsof ze nooit weg zijn geweest. 
De verslagen liggen op tafel, met stukjes chocola, koekkruimels en kopjes thee…