Donderdagmiddag, half twee.
Lex zit naast mij en zijn ouders zitten tegenover ons. We zitten aan één van de lange tafels. We beginnen met het praatpapier. Lex leest voor waar hij trots op is, waar hij nog aan wil werken en waar hij hulp bij nodig heeft. Het is allemaal duidelijk en ik sla zijn verslag open.
‘Heb je vragen over de eerste bladzijde?’ vraag ik. ‘Nou…. wat wordt hiermee precies bedoelt en waarom staat dat kruisje daar.’ Lex kijkt mij, vanachter zijn brilletje, vragend aan. Hij wijst naar de zin Contact met anderen.
‘Dat betekent hoe je met anderen omgaat. En het staat daar omdat het soms wel héél erg gezellig is aan de tafelgroep waar je werkt.’‘Ja…dat klopt.’ Hij knikt instemmend. Ik zie hem nadenken.
‘Maar…’ vervolgt hij ‘Eigenlijk is het contact met die anderen wel goed toch en zou het kruisje juist daar moeten staan.’ Er verschijnt een brede glimlach op zijn gezicht.
‘Tja als je het zo bekijkt wel….maar…dat bedoelen we natuurlijk niet,’ zeg ik lachend terug. ‘Dat begrijp ik’, zegt hij “geruststellend”.
Als ik thuis kom, pas ik het verslag van Lex aan.
Het is maar net hoe je het bekijkt en ik zet een extra kruisje…….