Zeven maanden na het invoeren van het Feestje van 7, kijk ik met een positieve blik terug.
Nadat ik kritisch met mijn teamleider naar de resultaten van mijn groep heb gekeken, zijn er zeven kinderen waar de -tot dan toe- aangeboden leerstof te lastig is. Zeven kinderen met ieder een eigen achtergrond
In mijn hoofd gaan er direct allerlei radartjes aan de slag. Hoe ga ik dit oplossen, wat gaan zij doen, hoe organiseer ik dit in een twee jaarsgroep……
Al heel snel kom ik tot de volgende conclusies, zoals methodes loslaten, leerstof in kleine stappen aanbieden en vooral een flinke stap teruggaan. Ik verzamel alle werkboeken en (ver) stop ze in de kast.
Ik heb aardig in mijn hoofd wat deze 7 kinderen iedere dag gaan doen. Automatiseren, rekendictee, oefenen op een ChromeBook, iedere week één spellingscategorie per week aanbieden, iedere dag dictee, oefenen op een ChromeBook.
Deze 7 kinderen gaan dit volgen omdat ze leren niet echt als leuk ervaren. Het is te lastig, te moeilijk, te onoverzichtelijk, het tempo is te hoog en het is gewoon allemaal te veel.
Nu alleen nog een naam bedenken ….groepje van zeven… het groepje van zeven… Feestje van zeven…
’s Ochtends in de kring introduceer ik “het feestje van zeven”. Voor sommige kinderen is leren lastig en die kinderen zitten vanaf vandaag in “het Feestje van zeven”. Betekent dit dat deze zeven kinderen de hele dag feest gaan vieren… Nee, want wij gaan er samen voor zorgen dat zij leren als een feestje gaan ervaren!
Booy steekt zijn hand omhoog en zegt: Ik doe extra rekenwerk en dat vind ik ook een feestje….Knap hoe hij dit positief vertaalt naar zijn eigen situatie.
De zeven kinderen halen opgelucht adem en we gaan allemaal aan het werk. Voor, in en na de Coronaperiode is “Het feestje van zeven” een begrip geworden, in mijn groep, bij de ouders en mijn collega’s. Langzaam zie ik de verandering…
Al mijn kinderen van “het feestje van zeven “ zitten nu in groep 5 en het gaat goed met ze.
Ik ben super trots op ze en ook een beetje op mijzelf….