Vandaag -op mijn vrije dag- ga ik koffie drinken met een oud-klasgenoot, na 38 jaar.
Via twitter kwam zij mij op het spoor.
Zat ik naast deze @lauraloupatty van de WP op het Christelijk te Zeist, veel kletsen en nooit opletten?
Als we elkaar zien moeten we meteen vreselijk lachen en bij de eerste kop koffie pakken we na 38 jaar de draad gewoon weer op.
We zijn beiden met het onderwijs bezig.
Ik als leerkracht en zij als onderwijsjurist.
Wie had dat ooit gedacht, vroeger altijd kletsend in de schoolbanken, niet goed passend in het -voor ons- te strakke “ regime ”.
Het is nog steeds veel kletsen maar nu over maatwerk, thuiszitters,
passend onderwijs, de eindeloze strijd, het thuisfront, waar lopen ouders tegen aan
en het belangrijkste ‘waar wordt het kind nog gezien’ ….
Ruim 2 uur later lopen we het terrein van de Werkplaats op, de bloemen staan in bloei. Voor ons ligt het Kleutergebouw. We volgen het paadje en lopen langs de kleutergymzaal, waar Nicole (vakleerkracht) aan het dansen is.
Dat stuk is nieuw.... Ik wijs naar de Ronding.
De siësta (lange pauze) is net begonnen.
Hé Lau. Ennie komt aangerend en begint enthousiast te vertellen.
Ik heb mijn werkstuk presentatie toch maar gedaan en het ging héél erg goed.
Betty zei dat als ze mij een cijfer moest geven het een 9 zou zijn...
Wat goed Ennie, antwoord ik.
Ennie vertelt als een wervelwind. En weet je wat zo irritant is nou ….
Ze lacht en gaat voor ons staan. Want mijn moeder vindt……Ohhh…
Ze slaat haar handen voor haar gezicht.
Ja want ik ben half Grieks…en dan zegt mijn moeder….
Ouders zeggen we bijna tegelijkertijd tegen Ennie.
Ik mail wel naar je moeder, zeg ik lachend en we lopen de Ronding in.
Nouk en Evelien zitten in de startgroep te kaarten.
Soms is het voor één van mijn leerlingen prettig om binnen te blijven, vaak is daar een reden voor, maar niet altijd hoor.
Ik laat de stilwerkruimte zien, de “ vogelhuisjes ” op de vloer en de “ kantoortjes ” in mijn startgroep.
Ondertussen is Kat begonnen met het maken van foto’s.
De oplossingen zijn soms zo simpel, zegt ze.
Wij hebben vroeger bij elkaar in de klas gezeten, zegt ze tegen de kaartende Nouk en Evelien.
En we zaten altijd te kletsen!
Hmm…. heel herkenbaar, zegt Nouk met een brede grijns op haar gezicht.
We lopen van 7/8 naar 5/6, naar het atelier en de keuken, over het kleuterplein het Kleutergebouw in, langs de tuinen, de kinderboerderij, het grote plein op en bij 3 / 4 gaan we weer naar binnen….
Een half uur later staan we buiten te kletsen over de Werkplaats, over communicatie, transparantheid, over hoe het anders kan
en dat het anders kan………… dat het anders moet.
Kat loopt naar de auto, want ze heeft haast en gaat de strijd aan voor de zoveelste zaak.
Het was héél gezellig en we spreken elkaar na de zomervakantie…
Twee dagen later hangt ze al aan de telefoon……