Ik heb pleinwacht en loop over het grote veld.
Links en rechts schieten de ballen heen en weer.
Het waait hard, héél erg hard.
Het grote veld is groot en de voetbalveldjes zijn flexibel.
Soms lopen er kinderen van drie verschillende voetbalteams dwars door elkaar.
En niemand raakt, in deze wir war, zijn bal kwijt.
Met verbazing en bewondering bekijk ik het.
Lau, heb jij echt bij het Nederlands elftal gespeeld, roept Hiram.
Ja van mijn twaalfde tot mijn veertiende, roep ik terug.
Hij vangt een bal op.
Waarom ben je daar niet verder in gegaan, had je lekker veel geld kunnen verdienen! Hij schopt de bal het veld weer in.
Tja als ik dat eerder had geweten! antwoord ik terug.
Twee kleuters komen vanaf het grasveld van het voortgezet aangelopen.
Sinds een aantal weken spelen de oudste kleuters op het grote plein.
Jongens, jullie moeten aan deze kant van het veld blijven.
Ze kijken me aan, in hun handen hebben ze madeliefjes.
We gingen bloemetjes plukken….voor onze stagiaire! zegt de kleinste van de twee.
Dat is héél erg lief, maar blijf nu maar aan deze kant van het veld, dat is het veld voor de hele grote kinderen.
Ik wijs naar het voortgezet.
Dat wisten we nog niet en dat gaan we doen, zegt de grootste van de twee.
Ik knik en terwijl ze weglopen zegt hij ook nog: Dat is beloofd!
Ze stappen dwars door een voetballend groepje, met de madeliefjes in hun knuistjes, op weg naar het kleuterplein.
Mijn 7e en 8e jaars meisjes rennen fanatiek héén en weer. Anna en Rochelle zijn in duel. De bal vliegt alle kanten op.
Wie heeft Morris bij ons gezet! roept Pam terwijl ze haar been te hoog omhoog gooit.
Gevaarlijk spel, denk ik als voetbalkenner.
Pam komt gierend van de lach naar me toe.
Dat heb ik altijd al een keer willen doen.
Ze doelt op de prachtige omhalen van de profs.
Ik ontwijk een bal en zie Jenni in het goal staan, ze trappen allemaal naar de bal, soms wordt de bal geraakt maar vaak ook niet.
Ze blijven enthousiast.
De bel gaat.
De pauze is voorbij.
In de verte zie ik dat de twee kleuters op het kleuterplein aangekomen zijn.
Als de madeliefjes maar niet weggevlogen zijn……