Het is woensdagmiddag en net als ik weg wil fietsen hoor ik ‘LAAAUUUURRRAAA…. ‘ Ik herken de stemmen direct en draai me om.Daar staan Fay en Sannah. ‘Het is Laura’ roepen ze tegen elkaar. Ze komen op me afgerend en slaan hun armen om me heen. Ik word begroet alsof ze mij in geen dagen hebben gezien.
‘ En Lilian is er ook.’ ‘ Echt waar… ‘ zeg ik verbaasd. ‘ Wat leuk, ga haar maar halen.’ Ik zet mijn fiets op de standaard. ‘Je hebt ook een blauwe fiets’ zegt Sannah. Ik knik. Fay en Sannah rennen al roepend terug. ‘ LI .. LI …. AN …. Lilian…. Li li jaahaaan het is Laura..’ Met z’n drieën komen ze de bocht om gevlogen. Lillian begroet mij op dezelfde manier. Glunderend gaan ze tegenover mij staan en vertellen over de capoeira les die ze gevolgd hebben bij de BSO. ‘ Dan moest je zo doen ‘ zegt Sannah en ze maakt een draaiende beweging met haar armen. ‘ En je krijgt een gratis proefles.’ Fay wappert met de flyer. ‘ En het was héél leuk!’ zegt Lilian.Ze rennen weer terug naar de andere kinderen en de leiding van de BSO. ‘ Dat was Laura…. Laura is…’ hoor ik in de verte, als ik wegfiets.
Twee uur geleden heb ik ze voor het laatst gezien. Lief dat ze dan toch zo blij zijn om je weer te zien!