roze en geel

Het is kwart voor 9, vandaag geen leerlingen maar een studiedag. 
Een training over hoe wij PABO studenten het beste kunnen begeleiden.
Op tafel liggen roze en gele briefjes.
Bij nader onderzoek blijkt het om post-it’s te gaan. Een stapeltje geel en daarnaast een stapeltje roze, als een setje. Vijf  gele papiertjes en zes roze papiertjes. Het aantal per gele en roze varieert. 
De hele tafel ligt bezaait met deze roze en gele briefjes.
Benieuwd wat we daarmee gaan doen, denk ik.
Na de inleiding wordt het mij al snel duidelijk.
Er volgen twee vragen op het grote scherm.

Pak een geel briefje, zegt één van de trainers. Schrijf op wat een stagiaire van jou als mentor kan verwachten.
Iedereen staat op om een geel briefje te pakken en omdat het hele dunne stapeltjes zijn, wordt het verdeeld en doorgeven. Dit alles gaat gepaard met wat geroezemoes. 
Oké, dan schrijf je op het gele briefje dus wat een stagiaire van jou kan verwachten en op het roze briefje wat jij van de stagiaire verwacht.
Er worden roze briefjes gepakt, verdeeld en doorgegeven.
Het geroezemoes is inmiddels veranderd in Wat moest je nu op die roze schrijven. Was de gele nou wat je van de stagiaire verwacht. Volgens mij was het net anders om!’

De trainer geeft bewust (denk ik ) geen antwoord. 
Misschien kan je dat aangeven in je presentatie…bovenste zin in het roze…onderste zin in het geel?  zeg ik zachtjes tegen de beide trainers. Ze knikken en vinden het best wel een goed idee.
Ja, maar wij weten nooit welke kleur we gaan gebruiken, ik heb ook nog blauwe meegenomen! zegt de trainer en laat een pakje blauwe post-it’s zien.
Stel dat ik dit – met die gele en roze briefjes-  in mijn groep zou doen. 

Geef ik dan ook geen antwoord of zeg ik het nog een keer?

Ik herhaal het vast nog een keer omdat ik (uit ervaring) weet dat er leerlingen zijn die het niet gehoord hebben omdat ze met hun gedachten ergens anders zijn, nog even iets tegen een andere leerling moeten zeggen, zitten te tekenen of gewoon omdat ze het niet gehoord hebben.
Als ik op kijk zie ik dat er ijverig geschreven wordt op de roze en gele briefjes. 
Op al die kleine gele en roze briefjes, die nog geen half uur geleden in kleine stapeltjes op de tafel lagen.
Op het roze briefje schrijf ik wat ik van een stagiaire verwacht en op de gele wat een stagiaire van mij kan verwachten.
In kleine groepjes worden de roze en gele briefjes besproken.
Héél veel overeenkomsten in mijn groepje. 
Zelfs de kleuren kloppen!

Ook als we z’n allen  de roze en gele briefjes bespreken zijn er veel overéénkomsten, maar ook onduidelijkheden, worden er kritische vragen gesteld over het geven van feedback, het begeleiden van de studenten, de tijdsinvestering, vakkennis, competenties, 
de verantwoordelijkheden …….

Oké, dan mogen jullie de roze briefjes op de linker deur plakken en de gele op de rechterdeur….. zegt de trainer.
Ik plak mijn roze briefje tussen de andere roze briefjes en mijn gele briefje tussen de andere gele briefjes en zie dat er bij de roze ook gele geplakt zijn en bij de gele ook roze.
De trainers hebben er vast over nagedacht toen ze deze studiedag aan het voorbereiden waren. Net zoals wij iedere dag nadenken over ons onderwijs. Dat is ook wat je verwacht van een student als zij een les geven….

Maar wat is het nut van die roze en gele briefjes, denk ik als het ook allemaal op bijvoorbeeld blauw kan……

ps: de studiedag was leuk, leerzaam, duidelijk en ook nuttig!