De eerste schooldag en volgens het ‘vernieuwde rooster’
waar iedereen overal pleinwacht kan lopen, loop ik pleinwacht op het kleuterplein.
Overal kleuters:in de zandbak,op het voetbalveld, bij de schommel,op het klimrek, in de kleine houten huisjes.
Kleuters bij de klimboom. Kleuters op fietsjes, ééntje voor ééntje erachter.
Het is lang geleden…..
Welkom op het kleuterplein, het domein van 125 kleuters.
Ik word verwelkomd met: Heb jij ook een blauw huis.
Een kleuter kijkt me vragend aan.
Nee hoor, niet alles is blauw bij mij thuis.
Wel je schoenen, wordt er opgemerkt. Vier kleuters (toevallig allemaal met een blauw t-shirt aan) bekijken me .
Jij bent dus die juf die altijd in het blauw is.
Ik moet lachen en realiseer me dat ik geïntroduceerd ben door mijn onderbouw collega’s.
Eén van de kleuterjuffen komt aangelopen: Lau, dit is Guus….hij moet nog een beetje wennen.
Guus pakt meteen mijn hand. Ach hoe schattig, denk ik.
Zullen we …..een stukje gaan lopen? zeg ik en samen lopen we rond op het kleuterplein.
Guus kijkt en houdt mijn hand stevig vast.
We lopen op een paadje en daar staat een kruiwagen, vertelt Guus onder het wandelen.
Ik ben een paddestoel…ik ben een paddestoel….ik ben een paddestoel.
Een hele grote rode deksel komt ons tegemoet, met ver daaronder 2 kleuter benen,
die nog een keer uitnodigend roept:
Ik ben een hele grote paddestoel.
Ken jij mijn broer, zegt de kleuterpaddestoel en tilt zijn deksel omhoog.
Twee bruine ogen kijken ons aan.
Mijn broer heet Nino… ken je die?
Nee, zegt Guus. En jij, zegt hij tegen mij.
Nino…van Beau…Fabian, antwoord ik.
Hoe weet jij nou dat ik Fabian heet? Fabian kruipt verbaasd onder zijn paddestoel,
luidt roepend: Ik ben een paddestoel…..ik ben een paddestoel….paddestoel!!
Een fiets stopt voor ons, de fiets erachter knalt er net niet tegen aan
Hij!! zegt de kleuter op de voorste fiets en draait zich om:
Hij gaat de hele tijd tegen mij aan fietsen…. en dat wil ik niet.
Ik leg uit dat het niet aardig is en ook niet zo handig:
Je kan wel achter elkaar aan fietsen…dat is gezelliger.
Drie meisjes komen aangelopen. Het middelste meisje huilt:
Ze is gevallen, zegt de grootste van de drie: En nu doet haar lip een beetje pijn!
Ik kijk. Ga maar even naar binnen … een beetje water erop doen.
Tevreden lopen ze gedrieën richting het kleutergebouw.
Fietsen ruilen….. allemaal fietsen ruilen, hoor ik mijn mede pleinwacht collega,
één van de kleuterjuffen,over het kleuterplein roepen.
Ik doe mee: Fietsen ruilen…. allemaal fietsen ruilen.
Onze stemmen galmen over het kleuterplein.
Over het hele kleuterplein worden fietsjes geruild, wat inhoudt dat je van je fiets afstapt en hem achterlaat.
Binnen enkele tellen zijn de fietsen weer bemand.
We lopen richting het klimrek.
Ik mag er nu op, jullie moeten ruilen.
Een kleuter staat voor een duo fiets waar 2 kleuters op zitten.
Jullie moeten ruilen, want ik mag er nu op!
Ik heb door de wisseling totaal geen overzicht, kleuters blijkbaar wel!
De kleuter die vindt dat er geruild moet worden wordt nu boos en zegt voor de 3e keer:
IK MAG er NU op!
Het fietsersduo blijft onverstoorbaar zitten.
Hebben jullie al geruild of zijn jullie blijven zitten? vraag ik rustig.
Ze schudden beiden hun hoofd en stappen, zonder commentaar, van de fiets.
Zo geregeld…. nu kan jij gaan fietsen.
De kleuter, inmiddels weer helemaal tevreden gaat zitten.
Misschien kan er iemand met jou mee op de fiets.
Guus kijkt me aan,laat mijn hand los en stapt achterop.
Samen fietsen ze weg over het kleuterplein.
ps: helaas was dit de eerste en laatste keer van het pleinwacht lopen op het kleuterplein,
was even daar waar ik ooit begonnen ben …………