Lau, zegt Ennie, vanaf volgende week ga ik me héél goed concentreren.
Het duurt altijd even een maandje…..
Ik moet lachen.
Lau, je gelooft me niet!
Tuurlijk geloof ik je maar ik vind het zo grappig dat je dat van jezelf weet.
Komt helemaal goed, zeg ik en geef haar een hand, alsof we een deal gesloten hebben.
Oo, ik vind KIEN helemaal niet leuk, want dat doe ik al vanaf groep 3.
Thimo kijkt me wat geïrriteerd aan.
Vanaf groep 3 denk ik en zeg: Oké dan doen we de ene week Kien en de andere week Rekentijgers. Is dat goed?
Thimo zucht en zegt: Oké dan en gaat rustig verder met zijn werk.
We zitten in de kring en Elwin vertelt, Pim wiebelt naast me, heen en weer, dan weer hangend over de tafel, schuifend op zijn stoel, leunend achterover.
Ik geef hem een houten rupsje.
Handig zeggen ‘ze’ want het werkt concentratie verhogend.
Ik luister naar Elwin die nog steeds enthousiast aan het vertellen is, in mijn ooghoeken zie ik Pim in de weer met het houten rupsje. Best handig denk ik en hoor hoe Joris als een rustige regelaar alles in de gaten houdt.
Ik hoor iets vallen.
Pim heeft een deel van de rups in zijn hand, de andere helft ligt op de grond……
Je moet echt even komen, want Naddy is héél erg misselijk en duizelig, zegt Roos als de pauze is afgelopen.
Ik kijk uit het raam en zie in de verte Naddy- op krukken- midden op het grasveld staan.
Evelien staat naast haar.
Bovenbouw collega Ronald neemt de honneurs waar in mijn groep.
Ik loop het veld op.
Hé hoe is ’t ie Naddy, zeg ik.
Ben misselijk… en duizelig…., antwoordt ze.
Lukt het met die krukken? Want ik kan je niet dragen.
Er verschijnt een héél klein glimlachje.
Het gaat, maar langzaam. Ik hoor mijn groep luid joelen en roepen. Hoor je dat, zegt Evelien. Ik weet niet wat ze aan het doen zijn in de groep maar het klinkt erg gezellig….
Onderwijs is één en al beweging.
Het is (pas) half 12 al ik de groep weer inloop…