spiegel

Eén dag eerder dan gepland gaan we palmpaasstokken maken.
Acht werkers uit de bovenbouw komen ons helpen.
Na een korte uitleg van mij gaan ze aan de slag.
Gekleurd crêpepapier wordt om de houten stokken gewikkeld.
Het is leuk om te zien dat alle palmpaasstokken anders worden.
Cecile (stagiair) deelt touw en naalden uit, zodat de werkers het gedroogde fruit kunnen gaan rijgen.
Aan één tafel worden er meer pinda’s gegeten dan dat er geregen wordt.
Het is één en al bedrijvigheid in de groep.
Door de geweldige hulp van de bovenbouwers en Cecile, kan ik de krokodillen mutsen in elkaar zetten.
Deze mutsen zijn voor het weekslot morgen.

Drie mutsen zijn af. Nog zeven te gaan.
Bij de vierde muts, niet ik de krokodillentanden stroken verkeerd vast.
Shit zeg ik tegen mezelf.
Pep staat naast me en kijkt hoe ik de nietjes probeer los te maken.
Je moet niet zo hard zijn voor jezelf zegt hij en herhaalt het nog een keer.
Je moet niet zo hard zijn voor jezelf.

Ik kijk ‘m aan. Cecile die ondertussen touw door een naald haalt zegt:
Perfectionist.

Lachend sla ik een arm om hem heen.
Pep…. weet je dat nog nooit iemand van zeven jaar dat tegen mij gezegd heeft!
Jij bent zeker jarig vandaag…
Hij kijkt me met een brede lach aan.

Ik niet de krokodillentanden stroken opnieuw vast
en ben diep onder de indruk van de spiegel die me net werd
voorgehouden.

Bijzonder, héél bijzonder…